ROZMOWY ANNY – Fundacja Synergia

Przedstawiamy państwu rozmowę z ludźmi, którzy tworzą Fundację Synergia po tragicznej śmierci Adama Pieszczuka. Rozmowa z przyszłym (Fundacja jest w trakcie formalności związanych z wyborem prezesa) prezesem Fundacji Rafałem Andrzejem Owsiakiem oraz członkiniami zarządu Agatą Trzciną i Moniką Denkiewicz.

Rozmawia  Anna Czyrska

1. Anna Czyrska: Minął ponad rok od tragicznej śmierci Adama Pieszczuka. Jakie zmiany zaszły w Fundacji od tego czasu?

Agata Trzcina:   Wraz ze śmiercią Adama Pieszczuka straciliśmy fundatora i pomysłodawcę Fundacji Synergia. To był ciężki czas zarówno dla członków zarządu jak i podopiecznych fundacji. Pierwsze spotkania po tragicznym wypadku Adama poświęciliśmy na pogodzenie się ze stratą jego osoby.

Potrzebowaliśmy czasu na oswojenie się z nową sytuacją. Siłę do działań czerpaliśmy od podopiecznych, dla których idea wspólnotowości nie umarła mimo śmierci Adama. Staramy się kontynuować założenia ś.p. Adama Pieszczuka. Prowadzimy grupę wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami, mamy zajęcia warsztatowe, organizujemy wyjścia do miejsc kulturalnych. Aktualnie jesteśmy w procesie wyboru nowego prezesa Fundacji, którym zostanie Rafał Andrzej Owsiak. W ostatnim czasie wprowadziliśmy składkę członkowską, aby móc usprawniać nasze cele statutowe. Pewną zmianą są też zajęcia, podczas których oglądamy film i dyskutujemy o nim. Taka forma zajęć skłania do refleksji i wymiany spostrzeżeń, a ponadto pozwala zdystansować się od własnych problemów. Ponadto, co nas ogromnie satysfakcjonuje, w bieżącym roku dołączyło do nas dwoje podopiecznych.

2. Jakie bariery może spotkać osoba niepełnosprawna w Opolu?

Rafał Andrzej Owsiak: Kwestię  barier poruszyliśmy na ostatnim spotkaniu grupy wsparcia. Podopieczni Fundacji Synergia, jak i my (zarząd Fundacji) zauważamy liczne bariery architektoniczne.  Związane są one z nieprzystosowaniem budynków i ulic dla osób z niepełnosprawnościami. W Opolu spotkamy  zbyt wysokie krawężniki czy brak podjazdów dla wózków, schody bez poręczy do przytrzymania się bądź też krzywe chodniki wystające płyty chodnikowe czy też wystająca kostka brukowa o którą można łatwo zahaczyć i przewrócić się.   Ja poruszam się samodzielnie o jednej kuli i  jak idę gdzieś gdzie są schody, a nie ma poręczy do trzymania się, to muszę kombinować jak wejść do takiego budynku. Nierzadko zmuszony jestem trzymać się ściany co jest dość  ryzykowne gdyż ściana  to powierzchnia płaska i w momencie utraty równowagi  łatwo jest się przewrócić i doznać uszczerbku na zdrowiu. Tak samo jest z krawężnikami. Wysokie krawężniki wymagają ode mnie  przytrzymania się stojącego blisko samochodu czy pomocy osoby, z którą idę.
 Kolejnym problemem na jaki możemy się natknąć to problem z ludzką mentalnością i towarzyszący temu problem ze znalezieniem pracy czy też ze znalezieniem drugiej połówki. Często osoby z niepełnosprawnościami są postrzegane przez osoby pełnosprawne jako gorsze mimo to iż wiele osób z niepełnosprawnością  może pochwalić się  dyplomem ukończenia studiów czy tak jak ja kilkoma dyplomami.

Monika Denkiewicz: Mimo wykształcenia wiele razy „przegrywałam” z pełnosprawnymi na rozmowach kwalifikacyjnych. W sytuacji gdy  osoba z niepełnosprawnością  znajdzie pracę, często jest to praca poniżej jej kwalifikacji. Spotkałam  się z sytuacją  gdy barierą w zatrudnieniu mojej osoby jako psychoterapeuty był brak dostosowania budynku dla osób  z niepełnosprawnościami.

3. Kim są podopieczni Fundacji?

Monika Denkiewicz: Podopieczni to dorosłe osoby z niepełnosprawnościami ruchowymi zamieszkałe na terenie miasta Opola i pod Opolem. Wbrew powszechnym stereotypom o osobach z niepełnosprawnościami, nasi podopieczni nie siedzą w domu. To osoby uczące się, studiujące, pracujące, uczęszczające do zakładu aktywności zawodowej, mające swoje pasje i plany na przyszłość.

4. Spotykacie się raz w miesiącu lub częściej w sali Liceum numer 1 w Opolu. Jak wyglądają takie spotkania?

Agata Trzcina: Spotykamy się co dwa tygodnie w ZSO nr 1 w Opolu, a w czasie wakacyjnym w Urzędzie Marszałkowskim. Spotkania prowadzone są i moderowane przez psychologa- psychoterapeutę i psychologa, mają one formę grupy wsparcia. Podczas spotkań opowiadamy o naszych sukcesach, trudnościach, zmartwieniach, planach. Korzystamy z zabaw integracyjnych, gier, rysujemy, oglądamy i omawiamy filmy.

5. Czy każdy może przyjść na takie spotkanie?

Agata Trzcina: Tak, przyjść może każdy zarówno osoba z niepełnosprawnością jak i osoba pełnosprawna. Grupa wsparcia to przestrzeń integracji, gdzie dbamy o wzajemne zrozumienie  i szacunek.

6. Jakie są cele Fundacji na najbliższy rok?

Rafał Andrzej Owsiak: Celem Fundacji jest aktywizacja dorosłych osób niepełnosprawnych. Pokazanie im,że mimo niepełnosprawności można żyć tak jak każdy. Motywowanie ich do pozytywnych działań i realizacji swoich celów.

7. Co chcielibyście zmienić w Opolu jeśli chodzi o niepełnosprawnych?

Rafał Andrzej Owsiak: Żeby rzetelnie i pełnie odpowiedzieć na to pytanie, zadaliśmy je na ostatnim spotkaniu grupy wsparcia. Spytaliśmy naszych podopiecznych i nas samych, co w mieście z perspektywy osoby niepełnosprawnej sprawia problemy i wymaga zmiany. Odniesiemy się w tym miejscu do barier, o których mówiliśmy w pytaniu 3. Osoby z niepełnosprawnościami w Opolu muszą mierzyć się z wieloma przeszkodami komunikacyjnymi. Jedną z takich przeszkód, jaką zauważają nasi podopieczni, są problemy techniczne w komunikacji miejskiej – trudności z dostaniem się do autobusów i wysiadaniem z nich. Trudności te, jak zauważają osoby z niepełnosprawnościami, wynikać mogą z nieodpowiedniego przeszkolenia kierowców autobusów, a także niedostatecznej świadomości współpasażerów co do problemów wynikających z niepełnosprawności ruchowych. Według podopiecznych Fundacji Synergia Opole nie ma dostatecznie przystosowanej infrastruktury ułatwiającej poruszanie się osobom z trudnościami ruchowymi- w wielu miejscach przydałyby się podjazdy, windy, niższe krawężniki. Takie niedostosowanie dotyczy głównie starszego budownictwa, w nowszych konstrukcjach sprawa wygląda lepiej. Brak jest w mieście bankomatów przystosowanych dla osób na wózkach Osoby z niepełnosprawnościami zwracają również uwagę na niedostateczną liczbę przejść dla pieszych ze światłami na żądanie, których istnienie ułatwia osobom z niepełnosprawnościami oraz ich opiekunom sprawne poruszanie się po mieście. Nierzadko osoby z niepełnosprawnościami spotykają się zajmowaniem miejsc parkingowych przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych przez osoby zdrowe.  Konkluzją naszych rozważań był wniosek, że zmiany na wymienionych polach można by osiągnąć dzięki uprzedniemu podniesieniu świadomości mieszkańców miasta co do problemów wynikających z niepełnosprawności.

8. Czego Waszym zdaniem brakuje w Opolu dla osób niepełnosprawnych?

Monika, Agata, Rafał: Tę kwestię również poruszyliśmy podczas grupy wsparcia. Osoby z niepełnosprawnościami mieszkające w Opolu skarżą się na brak asystentów osób niepełnosprawnych. Asystentura przydałby się im w zakresie załatwianiu spraw urzędowych, sprawnej komunikacji w obrębie miasta czy po prostu dania możliwości oddechu swoim opiekunom – podkreśla Monika Denkiewicz. W przypadku osób z niepełnosprawnościami zapomina się często o osobach codziennie dbających o ich możliwości społecznego funkcjonowania czyli o opiekunach. Pomoc odpowiednich instytucji  kierowana powinna być również do opiekunów .

9. Jakie zadania ma osoba, która zostaje wolontariuszem Fundacji?

Monika Denkiewicz: Wolontariat na rzecz osób niepełnosprawnych to zadanie dla osób nie bojących się wyzwań. Osoba decydująca się na tego typu wolontariat, powinna mieć podstawową wiedzę z zakresu m.in. rodzajów niepełnosprawności. Oczywiście wolontariusz, który  zdecyduje się na wolontariat w Synergii zostanie odpowiednio  przygotowany i zaznajomiony ze swoimi zadaniami.

Rafał Andrzej Owsiak:   Osoba pretendująca do bycia wolontariuszem powinna być osobą świadoma, którą cechuje duże poczucie empatii i odpowiedzialności. 
Ważne jest, aby wolontariusza współpracującego z osobami z  niepełnosprawnościami cechowała otwartość, entuzjazm, odpowiedzialność, zaangażowanie, sprawne działanie w sytuacjach stresowych, umiejętność wyznaczania i przestrzegania granic, znajomość swoich mocnych i słabszych stron oraz sposobów pomocy sobie.
Do zadań wolontariusza należą m.in.: pomoc w poruszaniu się,  pomoc w wejściu do budynków pomoc w ubieraniu się, pomoc przy wyjściu do toalety.

 Agata Trzcina :Wolontariat to szansa na poznanie nowych ludzi, zrozumienie ich, a także inwestycja w poszerzenie własnej  świadomości społecznej.

10. Jakie plany na przyszłość?

Jak wspomnieliśmy będziemy starać się o pozyskanie nowych wolontariuszy oraz podopiecznych. Planujemy także wziąć udział w projekcje grantowym jednej z firm z Opolszczyzny. W dalszej perspektywie, wraz z rozwojem będziemy musieli pomyśleć o stałych sponsorach oraz o siedzibie. Wszystko to będziemy realizować w duchu pamięci o ś.p. Adamie Pieszczuku i jego dokonaniach dla osób z niepełnosprawnościami z Opola.

Fundacja Synergia
E-mail: fundacjasynergia@gmail.com
Facebook: https://www.facebook.com/FSynergia/
Nr konta: 14 2490 0005 0000 4530 9452 7688 (Alior Bank) z dopiskiem „darowizna„